مصطفی رحماندوست:
نوجوان امروز بسیار آسیب‌دیده است
نشست «شعر نوجوان، نیازها و ذائقه نسل امروز» با حضور شاعران نام‌آشنای شعر نوجوان در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار شد.
به گزارش ایسنا بر اساس خبر رسیده، این نشست تخصصی از سلسله نشست‌های «فراسو» 15 بهمن‌ماه با حضور مصطفی رحماندوست، ساعد باقری و آتوسا صالحی برگزار شد.
انسیه موسویان، مدیرکل آفرینش‌های ادبی و هنری کانون با اشاره به موضوع این نشست تخصصی که «شعر نوجوان، نیازها و ذائقه نسل امروز» است، گفت: شاید بهتر باشد که پیش از صحبت درباره شعر نوجوان، درباره خود نوجوانی صحبت کنیم. نوجوانی را انتقال از مرحله آخر کودکی به مرحله بالندگی و کمال می‌دانند. در مورد سن نوجوانی اتفاق نظر وجود ندارد و در فرهنگ‌های مختلف تعاریف متفاوتی وجود دارد، اما ما می‌توانیم بگوییم سن ۱۱ تا ۱۸ سالگی سن نوجوانی است. نوجوان در این سن قدم به دنیای بیرون می‌گذارد و قدم در دنیای خودش می‌گذارد.
او از شاعران حاضر در این نشست خواست که نظرات‌شان را درباره تغییر تعریف نوجوان امروزی بگویند.
ساعد باقری درباره نوجوان گفت: این اتفاق نظر در وجود نداشتن تعریف نوجوانی خودش نشانه چیزی است، شاید اصلا نتوانیم نوجوانی را در دوره خاصی تعریف کنیم. به نظر من نوجوانی هویت خاص خودش را دارد و نباید آن را به‌عنوان حد واسطی بین کودکی و جوانی ببینیم.
این شاعر ادامه داد: البته اگر من به تعریف ۱۰ سال پیش نوجوانی بازگردم شاید با تعریف امروز نوجوانی متفاوت باشد. ولی باید بگویم پرشورترین خاطره‌های من در دوره نوجوانی شکل گرفته است. با این‌حال فکر می‌کنم نوجوانی اتمام دوره کودکی نیست، بلکه شروع دوره جوانی است.
مصطفی رحماندوست در این‌باره گفت: دوره نوجوانی، دوره سختی است ولی در ایران این دوره سخت‌تر هم هست. ولی گروه عظیمی از نوجوانان ایرانی، نوجوانی نمی‌کنند. وقتی شما به برخی از نوجوانان امروز ایرانی نگاه می‌کنید، آن‌ها زن و مرد خانواده هستند. متاسفانه ما نمی‌توانیم به تعریف سازمان بهداشت جهانی در ایران اتکا کنیم.
این شاعر افزود: به دفاع از کسانی که برای نوجوانان کار کرده‌اند، می‌گویم تقصیر نویسندگان نوجوان نیست. تقصیر نوجوانان هم نیست. باید برای نوجوانان زمینه نوجوانی کردن را فراهم کرد. بدبختانه نوجوان امروز، نوجوان بسیار آسیب‌دیده‌ای است. آسیب نوجوان امروز تقصیر کسانی است که مملکت را به‌جایی رسانده‌اند که من هم بعد از ۴۰ سال کار نمی‌دانم آینده‌ام چطور است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر