چهارشنبه 21 آبان 1399 :: 15:00
آنها که از پشت نیمکت های خاطره ساز مدرسه جام ماندند/ 140 هزار کودک در ایران امکان تحصیل ندارند
سرویس کردستان- نشستن پشت نیمکت مدرسه شاید برای خیلی ها به راحتی آب خوردن باشد اما هنوز در قرن 21 هستند کسانی که این نیمکت ها برایشان آرزو است و نمی توانند پشت آن بنشینند تعداد آنها کم هم نیست معاون وزیر کار از وجود 140 هزار کودک در کشور خبر می دهد که از تحصیل باز مانده اند.
به گزارش خبرگزاری کُردپرس، 140 هزار کودک در مقطع ابتدایی از تحصیل بازمانده اند؛ این آماری تلخ است که توسط معاون وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی اعلام شده است. کودکانی که طعم شیرین سوادآموزی برایشان گس می شود و از رفتن به مدرسه باز می مانند. دلایل بسیاری برای بازماندن این کودکان از تحصیل وجود دارد برخی به دلیل فقر و برخی هم به دلایل فرهنگی . جمال ارشدی، جامعه شناس معتقد است: خانواده هایی هستند که تحصیل را برای دختران بی معنی می دانند و معتقدند که باید ازدواج کنند.
به گفته این جامعه شناس، همچنین «نابرابری در استقرار امکانات آموزشی در مکان‌های مختلف هم از دیگر عوامل مهم موثر بر بازماندگاری این کودکان است، تمرکز امکانات در برخی نقاط و نبود آن در برخی نقاط دیگر سبب شده تا بسیاری از کودکان از تحصیل باز بمانند و خانواده‌های بسیاری حاضر نیستند دختران خود را برای ادامه تحصیل به مناطق دیگر بفرستند.»
علاوه بر این آقای ارشدی، بُعد جمعیتی را در پدیده بازماندن و ترک تحصیل کودکان به ویژه دختران موثر می داند و می گوید: «در برخی از خانواده‌های پرجمعیت که اقتصاد ضعیفی نیز دارند، تحصیل فرزندان اولویت‌بندی می‌شود، یعنی پسران در اولویت سوادآموزی قرار می‌گیرند و به تحصیل دختران بهای چندانی نمی‌دهند.»
اگرچه برای آن والدینی که مانع تحصیل فرزندانشان می شوند یک قانون وجود دارد که براساس این قانون، والدین متخلف که بدون دلیل منطقی که مانع ادامه تحصیل فرزندان خود می‌شوند، به ٣ تا ٦ماه زندان و ١ تا ١٠میلیون ریال پرداخت جریمه نقدی محکوم می‌شوند.» قانونی که هرچند بازدارنده نیست اما می تواند با اجرایی شدن آن تا حدودی کودکان بازمانده از تحصیل به دلیل مخالفت والدین را به مدرسه بازگرداند.
اما نکته جالب در کودکان بازمانده از تحصیل این است که از تعداد 140 هزار مورد ذکر شده توسط معاون وزیر کار، ادرس 60 هزار موردشان در دسترس نیست و 30 هزار نفر هم هیچ شماره تماسی ندارند، بنابراین آموزش و پرورش به آنها دسترسی ندارد تا بخواهد اگر والدین آنها مانع تحصیل شان می شوند، قانون را در موردشان اجرا کند.
آقای میدری البته عنوان کرده که 35 هزار نفرشان هم دارای معلولیت ذهنی هستند و نمی توانند مدرسه بروند و 10 هزار نفر هم در مضیقه مالی هستند که باید به آنها کمک شود.
اما مشکل اصلی آن 90 هزار کودکی هستند که آموزش و پرورش به آنها دسترسی ندارد که بخواهند قانون را در مورد آنها اجرا کنند.
معاون وزیر کار درباره علت نبود آدرس این کودکان می گوید: هنگامیکه آموزش و پرورش می خواهد از کودکان ثبت نام کند باید از آنها آدرسی را بخواهد که در ثبت‌احوال ثبت شده است و مردم باید قادر باشند اطلاعات خود از طریق تلفن یا سایت خیلی ساده در ثبت‌احوال ثبت کنند اما در ثبت‌نام آموزش و پرورش، آدرس را بر اساس شفاهی یا قبض برق اخذ می شود بنابراین وقتی می‌خواهیم بررسی کنیم چرا مدرسه نمی‌روند با آدرس غلط مراجعه می شویم و آن کودکان در آن محل زندگی نمی‌کنند چون آدرس‌ها بروزرسانی نمی‌شود.
آقای احمد میدری عنوان کرده که هنگامیکه کدملی در پایگاه رفاه ایرانیان می‌زنیم با کمال تعجب می بینیم پنج آدرس برای یک خانواده ثبت شده و جالبتر آن است که حتی یک آدرس آنها هم درست نیست. هنگامیکه از دادگاه بازمی گردید که چکی وصول نشده است می گویند آدرس فرد کجاست گویا افراد موظف هستند آدرس پیدا کند و این مساله سیستم قضایی، تامین اجتماعی و آموزش و پرورش را ناکارآمد کرده است.
او راه حل رفع این مشکل را در این می داند که در ایران هم نقل و انتقال و سکونت افراد باید با اجازه شهرداری باشد و آدرس‌ها ثبت شود.
بنابراین این عدم دسترسی به کودکان بازمانده از تحصیل قطعا مشکل بزرگی است که باید آموزش و پرورش فکری اساسی برای آن داشته باشد و این مسئله را حل کند چرا که سواد لازمه جامعه امروزی است و نبود آن آسیب های بسیاری را به دنبال دارد بنابراین این کودکان باید پیدا شوند و به چرخه تحصیل بازگردند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر